Mijn standaard modus is standje gehaast. Ik doe het liefst alles snel. Zelfs als ik buiten aan het wandelen ben, ben ik geneigd snel te lopen. 🚀
En dat is helemaal geen lekker gevoel. Ik merk dan onrust in mezelf, een gevoel van gejaagdheid, en ik geniet nauwelijks van het buiten zijn en de mooie natuur om me heen.
Daarom probeer ik de laatste jaren heel bewust meer te vertragen. Ook tijdens het wandelen. 🌳🚶🏼♀️
Merk ik op dat ik gehaast loop? Dan maak ik bewust contact met mijn lijf. Want waar mijn hoofd vaak in het verleden of in de toekomst zit, is mijn lichaam altijd in het nu.
Wat ik doe om in het nu te komen:
1️⃣ Gronden: ik breng heel bewust mijn aandacht naar mijn voeten toe. 👟 Ik merk op waar mijn voeten de grond raken. Hierdoor voel ik me direct meer gegrond en verplaatst de energie van mijn hoofd naar mijn lijf.
2️⃣ Kijken: ik kijk om me heen en probeer met nieuwe ogen waar te nemen. Ik neem wat ik zie bewust in me op en laat mijn ogen er een tel op rusten. 👀
3️⃣ Luisteren: ik luister bewust naar de geluiden die ik hoor. 👂Ineens hoor ik de vogeltjes fluiten, een zaag op de achtergrond en het geritsel van de blaadjes onder mijn voeten.
4️⃣ Voelen: ik focus me op wat ik kan voelen aan mijn lichaam.🍃 De wind in mijn gezicht, de hondenriem in mijn hand en mijn jas die tegen mijn been schuurt.
5️⃣ Ruiken: als bonus gebruik ik soms mijn neus. Welke geur(en) ruik ik? 👃Bijvoorbeeld dennennaalden, nat gras of een houtkachel.
Deze mindfulness oefeningen doe ik overigens maar een paar minuutjes in totaal, en toch is dat genoeg om mijn gejaagdheid los te laten. 🧘🏼♀️
コメント